غرور

 غرور!

مارادونا مدتی به خاطر افسردگی پس از ترک اعتیاد در بیمارستان بستری بود. وقتی مرخص شد، حرف قشنگی زد. او تعریف می کرد:

اون جا دیوانه های زیادی بودند. یکی می گفت من چه گوارا هستم. همه باور می کردن،یکی می گفت من گاندی ام، همه قبول می کردن، ولی وقتی من گفتم مارادونا هستم ،همه خندیدن و گفتن هیچ کس مارادونا نمیشه...

اون جا بود که من خجالت کشیدم که چه بر سر خودم آوردم...در این دنیا غرور دمار از روزگار آدم در میاره و دقیقا گرفتار چیزی میشی که فکر می کنی هرگز در دامش نخواهی افتاد...

مراقب خودتان باشید. برگ ها همیشه زمانی می ریزند که فکر می کنند طلا شده اند...