آبشارهای متعدد و دریاچههای رنگارنگ، موجب شده است تا این پارک به قطب گردشگری سیچوآن تبدیل شود.
این منطقه برای قرنها محل سکونت تبتیان بوده و در سال 1972 کشف میشود و سپس در 1979 به روی مردم گشوده و در سال 1982 به پارک ملی تبدیل میشود.
میراث جهانی یونسکو در سال 1992 این پارک ملی را در فهرست خود ثبت کرده است؛ در زیر تصاویری زبیا از آبشار این پارک را مشاهده میکنید:
انتهای پیام/
گُناهی مُستحب تر نیست از دیدارِپنهانت
اگر بگذارد این زیباییِ کافر/مُسلمانت
من از سجّاده ها و جاده ها، بسیار می ترسم
بخوان یک سوره از گمراهیِ گیسویِ حیرانت
ببین! کاهن شدم،کولی وَش و آواره،تا خطّی
بخوانم، یا مگر خطّی شوم در وَهمِ فنجانت
دوباره پرچمِ سرخِ دلم در باد می رقصد
به سازِ هق هقی گُم،در شلوغی هایِ تهرانت
رهایی، قصّه بود، ای ماهیِ تُنگِ بلورِ شب!
مبادا در فریبِ تُنگِ دریا گُم شود جانت
#عبدالحمید_ضیایی
با تشکر از بازدید و مطلب بسیار قشنگتون