تجربه معلمی پروفسور حسابی

پروفسور حسابی:

۲۲ سال درس دادم؛

۱- هیچ گاه لیست حضور و غیاب نداشتم.
(چون کلاس باید این قدر جذاب باشد که بدون حضور و غیاب شاگردت به کلاس بیاید)

۲- هیچ گاه سعی نکردم کلاسم را غمگین و افسرده نگه دارم!
(چون کلاس، خانه دوم دانش آموز است)

۳-هر دانش آموزی دیر آمد، سر کلاس راهش دادم!
(چون می دانستم اگر ۱۰ دقیقه هم به کلاس بیاید؛ یعنی احساس مسئولیت نسبت به کارش)

۴- هیچ گاه بیشتر از دو بار حرفم را تکرار نکردم.
(چون این قدر جذاب درس می دادم که هیچ کس نگفت بار سوم تکرار کن)

۵- هیچ گاه ۹۰ دقیقه درس ندادم!
(چون می دانستم کشش دانش آموز متوسط و کم هوش و باهوش با هم فرق دارد)

۶- هیچ گاه تکلیف پولی برای کسی مشخص نکردم!
(چون می دانستم ممکن است بچه ای مستضعف باشد یا یتیم..)

۷- هیچ گاه دانش آموزی درب دفتر نفرستادم.
(چون می دانستم درب دفتر ایستادن یعنی شکستن غرور)

۸- هیچ گاه تنبیه تکی نکردم و گروهی تنبیه کردم!
(چون می دانستم تنبیه گروهی جنبه سرگرمی هست، ولی تنبیه تکی غرور را می شکند)
 
۹- همیشه هر دانش آموزی را آوردم پای تخته، بلد بود.
(چون می دانستم که کجا گیر می کند، نمی پرسیدم!)