ایام فاطمیه

مهربانترین مادر دنیا

فاطمه جان ، نخستین ستاره ای بودی که در عرش به خورشید نبوت رسیدی ستاره ای نیلی به رنگ جراحت آسمان و زخم زمان.ای ام ابیها ای مهربان ترین مادر، حبیبه  حق و شفیعه حشر، پدر و مادرم فدای دست های مهربانت باد. تو محور آسمان ایثاری و اولین علت خلقت.ای مادر رسالت و همتای ولایت؛به روزهایی می اندیشیم که پس از واقعه عظیم غدیر، همراه با حسنین به خانه های اهل مدینه می رفتی و با بیان وحیانی خویش حجت الهی را بر غافلان، تمام می کردی و بدین سان از آغاز، حمایت از ولایت، سرلوحه  خصایل آسمانی ات بود غبار غم از سیمای زیبای علی می زدودی و بر زخم های فزون پیکرش که نشان از رزم با باطل داشت، مرهم می نهادی. فتوحات مولا، رهین مهربانی توست. هنوز خطابه های رسایت سراج راه مجاهدان است و بر آفاق تاریخ می تابد. پاره تن رسول بودی و یگانه یاور امیر عاشقان. تلألؤ ذوالفقار علی،وامدار عزم و عزت تو بود. آنگاه که بر بی بصیرتان و دنیا پرستان غضب می کردی، غضبناکی آفریدگار قادر، آشکار می شد. رضای تو رضای حق بود و با خرسندی ات، تمامت اهل عرش و ساکنان قدس، قرین شعف می شدند.

یا زهرا در ایام شهادتت دلهایمان را به سوی بقیع پر داده ایم

روی زمین رهاشدنت می کشد مرا

گلزار روی پیرهنت می کشد مرا

از پشت دربْ فضه ی خود را صدا زدی

آن لحظه ی صدا زدنت می کشد مرا

دلشوره های هرشب من جای خود ولی

این گوشه گیریه حسنت می کشد مرا

دلواپسی و گریه ی من بی دلیل نیست

زهرا کبودی بدنت می کشد مرا

جای کفن قواره کنی پیرهن ولی..

داغ شهید بی کفنت می کشد مرا